Podstawa zasiłku chorobowego po urlopie bezpłatnym

Pracownik stał się niezdolny do pracy od 8 marca 2021 r. Zaświadczenie lekarskie wystawione przez lekarza potwierdza jego niezdolność do pracy do 14 marca 2021 r. Pracownik ten jest zatrudniony od 5 lat, a w okresie od 1 listopada 2020 r. do 14 lutego 2021 r. oraz od 1 do 5 marca 2021 r. korzystał z urlopu bezpłatnego. Jak ustalić podstawę wynagrodzenia chorobowego, biorąc pod uwagę okresy korzystania przez pracownika z urlopu bezpłatnego?

Korzystanie z urlopu bezpłatnego przez pracownika stanowi usprawiedliwioną nieobecność w pracy. Tym samym przebywanie na takim urlopie nie pozostaje bez znaczenia dla celów ustalenia czy wynagrodzenie wypłacone za dane miesiące należy przyjąć, czy wyłączyć z podstawy wymiaru zasiłku chorobowego, jak również wynagrodzenia chorobowego.

Wynagrodzenie chorobowe oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i wypłaca za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone m.in. za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Taką dyspozycję zawiera art. 92 § 2 Kodeksu pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1320) oraz art. 36 ust. 1 ustawy zasiłkowej.

Jeżeli jednak w okresie poprzedzającym powstanie niezdolności do pracy, za który wynagrodzenie przyjmowane jest do podstawy chorobowego, ubezpieczony będący pracownikiem nie osiągnął wynagrodzenia wskutek nieobecności w pracy z przyczyn usprawiedliwionych, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego:

wyłącza się wynagrodzenie za miesiące, w których przepracował mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy,
przyjmuje się, po uzupełnieniu według zasad określonych w art. 37 ust. 2 ustawy zasiłkowej, wynagrodzenie z miesięcy, w których ubezpieczony będący pracownikiem przepracował co najmniej połowę obowiązującego go czasu pracy.

Stanowi o tym art. 38 ust. 2 ustawy zasiłkowej.

Dla celów ustalenia podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego należnego pracownikowi za okres od 8 do 14 marca 2021 r. będzie miało znaczenie przebywanie przez niego na urlopie bezpłatnym w okresie od listopada 2020 r. do lutego 2021 r., jako w okresie poprzedzającym powstanie niezdolności do pracy. Korzystanie z urlopu bezpłatnego w marcu 2021 r. obecnie nie ma znaczenia, ale może je mieć w przyszłości. Podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego pracownika będzie stanowiło wypłacone mu wynagrodzenie za okres od marca 2020 r. do lutego 2021 r.:

po wyłączeniu wynagrodzenia za miesiące: listopad i grudzień 2020 r. oraz styczeń 2021 r. i
przy przyjęciu wynagrodzenia za luty 2021 r. po odpowiednim jego uzupełnieniu (przykład).

Przykład

Wynagrodzenie pracownika, o którym mowa w pytaniu, określone jest w umowie o pracę w stałej miesięcznej kwocie 3.500 zł.

Podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego należnego pracownikowi za okres od 8 do 14 marca 2021 r. (tj. 7 dni) powinno stanowić przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone mu za okres od marca 2020 r. do lutego 2021 r. Ponieważ jednak w:

listopadzie i grudniu 2020 r. oraz w styczniu 2021 r. pracownik z przyczyn usprawiedliwionych przepracował mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy (przez pełne miesiące korzystał z urlopu bezpłatnego nie osiągając wynagrodzenia za te miesiące),

lutym 2021 r. z obowiązujących go w tym miesiącu 20 dni przepracował 10 dni, a więc co najmniej połowę obowiązującego go czasu pracy, wynagrodzenie za luty 2021 r. należy przyjąć po uzupełnieniu, stosując metodę określoną w art. 37 ust. 2 pkt 1 ustawy zasiłkowej (będzie to jego stałe miesięczne wynagrodzenie pomniejszone o pełną miesięczną składkę, którą pracodawca potrąciłby, gdyby pracownik przepracował pełny miesiąc).

Korzystanie przez pracownika z urlopu bezpłatnego w marcu 2021 r., a więc w miesiącu zachorowania, nie ma znaczenia dla ustalania podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego należnego za 7 dni marca 2021 r. W efekcie podstawę tę stanowić będzie 1/9 łącznego wynagrodzenia wypłaconego pracownikowi za okres od marca do października 2020 r. oraz za luty 2021 r. Tak ustalona podstawa wynosi 3.020,15 zł i została obliczona następująco:

-	(3.500 zł - 479,85 zł) × 8 = 24.161,20 zł,
-	(3.500 zł - 3.500 zł × 13,71%) × 1 = 3.020,15 zł,
-	24.161,20 zł + 3.020,15 zł = 27.181,35 zł,
-	27.181,35 zł : 9 = 3.020,15 zł.