Ograniczenie wysokości zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia

Umowa o pracę zostanie rozwiązana z końcem marca br. Obecnie pracownik, osiągający wynagrodzenie w wysokości dwukrotnej średniej krajowej, jest niezdolny do pracy z powodu choroby. Czy ZUS przeliczy wysokość zasiłku chorobowego wypłacanego po ustaniu zatrudnienia? Jeżeli tak, to czy przekazując do ZUS wypłatę zasiłku chorobowego pracodawca powinien przesłać także wypełnione zaświadczenie płatnika na druku ZUS Z-3?

ZUS ograniczy podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego. Pracodawca ma obowiązek wystawić zaświadczenie płatnika składek na druku ZUS Z-3.

Ograniczenie podstawy wymiaru zasiłku chorobowego wynika z art. 46 ustawy zasiłkowej. W myśl tego przepisu, podstawa wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego (zatrudnienia) nie może być wyższa niż kwota wynosząca 100% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału, ogłaszanego dla celów emerytalnych (niepomniejszonego o kwotę odpowiadającą 13,71%). Kwotę tę ustala się miesięcznie, poczynając od 3. miesiąca kwartału kalendarzowego, na okres 3 miesięcy.

Jeżeli więc pracownik stał się niezdolny do pracy z powodu choroby jeszcze w czasie trwania zatrudnienia, to podstawę wymiaru wynagrodzenia, a następnie zasiłku chorobowego stanowi, co do zasady, przeciętne miesięczne wynagrodzenie uzyskane przez pracownika za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. W sytuacji, gdy zasiłek jest wypłacany za okres po rozwiązaniu umowy o pracę, a kwota stanowiąca jego podstawę jest wyższa od przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, to podlega ona ograniczeniu (zmniejszeniu) do kwoty tego wynagrodzenia.

Wypłaty zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia dokonuje ZUS, zatem pracodawca zawsze jest obowiązany przekazać do ZUS zaświadczenie płatnika ZUS Z-3, w którym wykazuje kwoty faktycznych wynagrodzeń uzyskanych przez pracownika przed powstaniem niezdolności do pracy.

Jak już wyżej wskazano, kwota ograniczenia podstawy ulega zmianie co trzy miesiące. Gdyby więc w kolejnym kwartale kwota ta była wyższa od faktycznej podstawy wymiaru (przed ograniczeniem), to ZUS ustali zasiłek od faktycznej podstawy.

Powyższe stosuje się także przy wypłacie świadczenia rehabilitacyjnego przysługującego za okres po ustaniu zatrudnienia (art. 47 ustawy zasiłkowej).

Z pracownikiem zatrudnionym na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony, rozwiązano umowę z dniem 31 maja 2013 r. Osoba ta chorowała od 25 kwietnia 2013 r. i w czasie trwania stosunku pracy wykorzystała 33 dni wynagrodzenia chorobowego (od 25 kwietnia do 27 maja) i 4 dni zasiłku chorobowego. Podstawę wymiaru tych świadczeń stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie pracownika za okres od kwietnia 2012 r. do marca 2013 r. w wysokości 4.314,50 zł (kwota pomniejszona o finansowane przez pracownika składki na ubezpieczenia społeczne).

W związku z dalszą niezdolnością do pracy wypłaty zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia od 1 czerwca do 23 października 2013 r. (do wyczerpania okresu zasiłkowego) dokonywał ZUS. Po tym okresie byłemu pracownikowi zostało przyznane świadczenie rehabilitacyjne od 24 października 2013 r. do 22 marca 2014 r. (5 miesięcy).

Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego, a następnie świadczenia rehabilitacyjnego, wypłacanego przez ZUS za okres:

• od 1 czerwca do 31 sierpnia 2013 r. wynosiła 3.740,05 zł (przeciętne wynagrodzenie z I kwartału 2013 r.),
   
• od 1 września do 30 listopada 2013 r. wynosiła 3.612,51 zł (przeciętne wynagrodzenie z II kwartału 2013 r.),
   
• od 1 grudnia 2013 r. do 28 lutego 2014 r. wynosiła 3.651,72 zł (przeciętne wynagrodzenie z III kwartału 2013 r.),
   
• od 1 do 22 marca 2014 r. wynosi 3.823,32 zł (przeciętne wynagrodzenie z IV kwartału 2013 r.).